ထွက်ရပ်ပေါက်နှင့် ဘိုးတော်မယ်တော်များ

မဟာယနဗုဒ္ဓဘာသာသည် ပျူခေတ်ကတည်းကပင် မြန်မာနိုင်ငံသို့ ရောက်ရှိနေခဲ့ပြီ

ဖြစ်ကြောင်း၊ ပျူခေတ်ဘုရားလောင်းပုံပါ အုတ်ခွက်များက သက်သေခံနေခဲ့သည်။

ပျူမြို့တော်ဟောင်းများကို တူးဖော်ပြီး ဖြစ်သော်လည်း ပြည့်ပြည့်စုံစုံ သုတေသန

မပြုရသေးသောကြောင့် ပျူခေတ်တွင် ဗုဒ္ဓဘာသာတန္တရဝါဒ ထွန်းကားခဲ့ခြင်း ရှိ၊ မရှိ

ကိုမူ အတိအကျမသိရသေးချေ။ ပျူခေတ်ကို ဆက်ခံသော ပုဂံခေတ်၌ကား၊

သမိုင်းဝင်ဖြစ်ရပ်များ၊ သုတေသနအထောက်ထားများအရ မဟာယနဗုဒ္ဓဘာသာ

တဖြစ်လဲ တန္တရဝါဒ ထွန်းကားလျက်ရှိသည်ဟု ယူဆနိုင်သည်။

ပုဂံခေတ်အရည်းကြီးများသည် တန္တရဝါဒ ကိုကျင့်သုံးခဲ့သူများပင် ဖြစ်သည်ဟု

ယူဆသူများရှိသည်။ အနော်ရထာမတိုင်မီက အရည်းကြီးများသည် တန္တဝါဒီတို့

ကျင့်သုံးသော အရက်သေစာသောက်စားခြင်း(မေရယ)၊ အမဲသားငါးစားခြင်း(မံသ)

နှင့် ပန်းဦးလွတ်၊ ပန်းဦးအလှူခံကာ မေထုန်မှီဝဲခြင်း(မေထုန) လမ်းစဉ်တို့ကို

ကျင့်သုံးခဲ့ကြသည်ဟု ဖော်ပြခြင်းများရှိသည်။

အနောရထာမင်းသည် ထေရဝါဒဗုဒ္ဓဘာသာကို ယုံကြည်လက်ခံပြီးနောက် အရည်းကြီး

တို့ကို နှိမ်နှင်းခဲ့သည်။ သို့ရာတွင် အရည်းကြီးတို့၏ လုပ်ရပ်မှာ လုံးလုံးပျောက်ကွယ်သွား

ခြင်းမဟုတ်၊ ခေတ္တတိမ်ငုတ်သွားခြင်းသာ ဖြစ်၏။

ပုဂံခေတ် နရပတိစည်သူမင်း နောက်ပိုင်းတွင် ပြန်လည်ထွန်းကားလာသည်။

ဤမင်းလက်ထက်တွင် ထေရဝါဒဗုဒ္ဓဘာသာဝင် ရဟန်းတော်အချို့ သည် တောကျောင်း

ဂိုဏ်းဟု ဂိုဏ်းသီးခြားတည်ထောင်လာကာ နေ့ညမဟူ အမဲသားငါး စားခြင်း၊ သေရည်သေရက်

သောက်ခြင်းတို့ကို ပြုကြလေသည်။ အိန္ဒိယတန္တဝါဒီတို့၏ လုပ်ရပ်တချို့ဖြစ်သော

နတ်ဘုရား၊ နတ်ဘုရားမ ပူဇော်ကာ၊ မန္တာန်ရွတ်ဖတ်ခြင်း၊ အင်း၊ အိုင်၊ ခါးလှည့်လက်ဖွဲ့

စီရင်ခြင်းစသည့် ဂန္ဓာရီကျင့်စဉ်များကို အကောင်အထည်ဖော်ခဲ့ကြသည်။

သိဒ္ဓိ(လိုရာပြီးစီးခြင်း)၊ မဟိဒ္ဓိ(တန်ခိုးအစွမ်းအမျိုးမျိုးပြည့်စုံခြင်း) လမ်းတို့ကို လိုက်ခဲ့ကြသည်။

တောကျောင်းဂိုဏ်းသည် အင်းဝခေတ် ၁၅ -ရာစုအထိ ထွန်းကားခဲ့သည်။

ထို့နောက်တွင်လည်း အရည်းကြီးတို့၏ အယူအဆဖြစ်သော ထွက်ရပ်ပေါက်လုပ်ငန်း၊

ဂန္ဓာရီလုပ်ငန်း လိုက်စားမှု့များ ကြိုကြားပေါ်ပေါက်ခဲ့သည်။ မျက်မှောက်ကာလတိုင်

အချို့က လိုက်စားနေဆဲရှိသည်ကို တွေ့နိုင်သည်။

ဘိုးတော်မယ်တော်များ

ဂိုဏ်းအလိုက် မဟုတ်ဘဲ တစ်ကိုယ်တော်သိဒ္ဓိပေါက်သည်ဟု ဆိုသူများကို အများအားဖြင့်

ဘိုးတော် မယ်တော်များဟု လက်ခံထားကြသည်။

ဘိုးတော်ဆိုရာ၌လည်း ရဟန်းဘိုးတော်၊ ရသေ့ဘိုးတော်၊ လူဝတ်ဘိုးတော်စုံလင်လှသည်။

မယ်တော်ဆိုရာ၌လည်း အလားတူပင် ရသေ့မယ်တော်၊ သီလရှင်မယ်တော်၊ လူဝတ်မယ်တော်

များရှိ၍ ထိုပုဂ္ဂိုလ်များကို ကိုးကွယ်နေသူများရှိသည်ကို တွေ့နိုင်သည်။

အထက်ပါမြန်မာတို့၏ သာသနာပကိုးကွယ်မှု့များသည် ယနေ့မြန်မာ့မြေပေါ်၌

ထေရဝါဒ နှင့် အတူတွေ့ရှိနေရသော (ထေရဝါဒ မဟုတ်သော) ယုံကြည်ကိုးကွယ်မှု့

များပင် ဖြစ်လေသည်။

အရှင်ဝရသာမိ